UZASADNIENIE PYTAŃ PREJUDYCJALNYCH WS. WIBOR!
Drodzy Państwo,
w ostatnim czasie informowaliśmy o ogromnym sukcesie Kancelarii w sprawie naszych Klientów, którzy zakwestionowali umowę kredytu zawartą z PKO BP S.A. oprocentowaną wskaźnikiem WIBOR. Mianowicie, postanowieniem z dnia 30 czerwca 2025 roku Sąd Okręgowy Warszawa – Praga (sygn. II C 1440/24, SSO Adam Jaworski) zwrócił się do TSUE z nowymi pytaniami prejudycjalnymi ws. WIBOR.
W dniu 18 sierpnia 2025 r. Kancelaria otrzymała już uzasadnienie tego orzeczenia. Jest znakomite – prosto, ale szczegółowo przedstawia problem WIBOR-u, z którym przyszło się mierzyć polskim sądom i konsumentom.
Clue uzasadnienia sprowadza się do podkreślenia, że:
1) W dacie zawarcia przez kredytobiorców umowy kredytu wskaźnik referencyjny WIBOR 3M był ustalany metodą fixingu przez Stowarzyszenie Rynków Finansowych ACI Polska, które było podmiotem prywatnym. Stowarzyszenie to samo ustaliło regulamin fixignu stawek referencyjnych WIBID i WIBOR, który z oczywistych względów nie miał charakteru aktu normatywnego. Na wysokość stawki miało wpływ kilka największych banków (w tym sam PKO BP S.A.) Dane dotyczące wskaźnika były dostępne na stronie internetowej reuters.pl. Kredytobiorcy nie mieli jednak zapewnionej możliwości dostępu do tego serwisu przez cały okres trwania umowy. WIBOR nie był więc wskaźnikiem referencyjnym o charakterze urzędowym!
2) Pozwany (PKO BP S.A.) miał istotny wpływ na ustalenie wysokości wskaźnika WIBOR. Z ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie wynika jednak, że bank nie poinformował kredytobiorców, przez kogo i w jaki sposób jest ustalany wskaźnik WIBOR, nie wskazał również kredytobiorcom jego danych w latach poprzednich.
3) Obowiązek informacyjny banku powinien obejmować przekazanie kredytobiorcy w sposób zrozumiały dla niego informacji o tym, jaki podmiot ustala wskaźnik referencyjny WIBOR, w jaki sposób oraz jakie wartości miał ten wskaźnik w latach poprzednich.
4) Kredytobiorcom nie zaoferowano oprocentowania stałego, tym samym byli oni w sytuacji poniekąd przymusowej. Wydaje się zatem, że bank – uczestnicząc w ustalaniu wskaźnika referencyjnego, który nie miał charakteru urzędowego, a jego sposób ustalania uchylał się spod kontroli kredytobiorców – wykorzystywał znaczącą nierównowagę stron ze szkodą dla konsumentów.
5) Fakt, że pozwany miał wpływ na sposób kształtowania wskaźnika referencyjnego powoduje, że klauzule dotyczące oprocentowania zawarte w Umowie kredytu wpisują się w katalog klauzul niedozwolonych z Kodeksu Cywilnego.
W postanowieniu odsyłającym Sąd Okręgowy podkreślił o konieczności ustalenia przez TSUE skutków stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunków umownych, które wprowadzają do umowy stawkę referencyjną WIBOR. Zdaniem Sądu Okręgowego, konsekwencją powyższego powinna być konieczność uznania Umowy kredytu za nieważną od samego początku.
Jeszcze raz, prosimy Państwa o bardzo mocne trzymanie kciuków za Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej! Wydanie przez TSUE orzeczenia w przedmiocie w.w. pytań będzie mieć precedensowe znaczenie dla polskich sądów, ponieważ zawisła przed TSUE dotychczas sprawa dot. WIBOR odnosi się do umowy z 2019 roku, podczas gdy w niniejszej sprawie sąd bada umowę zawartą w 2010 roku. Zatem inaczej niż w stanie faktycznym będącym podstawą skierowania pytań prejudycjalnych przez Sąd Okręgowy w Częstochowie (C-471/24), w dacie zawierania umowy nie obowiązywały przepisy prawa powszechnie obowiązującego, które regulowałyby wskaźnik referencyjny WIBOR!
Będziemy Państwa informować o dalszych losach przedmiotowych pytań prejudycjalnych.
Sprawę prowadzi Julia Szulczyk adwokatka.
Jeśli mają Państwo kredyt oprocentowany stawką WIBOR, możecie Państwo przesłać nam umowy kredytu do bezpłatnej analizy na adres mailowy wibor@strzyzowska.com, a my pomożemy Państwu zrozumieć jej zapisy i sprawdzić, czy nie zostały naruszone Państwa prawa i interesy.
Beata Strzyżowska radca prawny
