TONĄCY BRZYTWY SIĘ CHWYTA, A BANKI WALORYZACJI W SPRAWACH FRANKOWYCH

„Beata Strzyżowska radca prawny, Kancelaria Radcy Prawnego Beata Strzyżowska wskazuje, że komunikat Związku Banków Polskich, jakoby bankom przysługiwało zamiast tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, roszczenie o waloryzację wypłaconego kapitału, należy odczytywać jako kolejną próbę zniechęcenia kredytobiorców od wszczynania procesów sądowych. - W sprawie C-520/21 TSUE zajął się tematem możliwych żądań kierowanych przez banki w stosunku do kredytobiorców w sposób kompleksowy i nie można na ten moment – tak jak czyni to ZBP – wybiórczo twierdzić, że niektóre roszczenia są w świetle tego wyroku zasadne, a inne nie - mówi.

 

Dodaje, że TSUE w treści wydanego wyroku w odniesieniu do wszystkich wspomnianych w pytaniu prejudycjalnym ewentualnych roszczeń, które mogłyby być kreowane przez strony nieważnej umowy kredytu (czyli wynagrodzenia, waloryzacji świadczenia, odszkodowania, zwrotu kosztów) użył zbiorczego określenia „rekompensata”. - Nie ma podstaw by twierdzić, że określenie to nie odnosi się do wszystkich wymienionych wyżej roszczeń. TSUE odnosił się do zadanego pytania, które dotyczyło m.in. wprost waloryzacji i żadnym zdaniu wyroku nie zaznaczył, by wyłączył tę kwestię spod rozstrzygania. Obecne twierdzenia ZBP, jakoby wyrok w sprawie C-520/21 nie wykluczał kwestii waloryzacji sądowej kwoty wypłaconego kapitału kredytu, uznać należy za nadinterpretację i kolejną próbę ograniczenia ilości pozwów wnoszonych przez frankowiczów do sądów - wskazuje mecenas.”