PRAWOMOCNA NIEWAŻNOŚĆ UMOWY SANTANDER BANK POLSKA (DAWNY KREDYT BANK) Z TEORIĄ 2 KONDYKCJI W SZCZECINIE
16 kwietnia 2021 r.
Szanowni Państwo, miło nam poinformować, że w sprawie naszego klienta przeciwko Santander Bank Polska S.A. dotyczącej kredytu powiązanego z CHF, Sąd Apelacyjny w Szczecinie I Wydział Cywilny w składzie SSA Agnieszka Bednarek-Moraś (przewodniczący), SSA Halina Zarzeczna i SSA Tomasz Żelazowski, wyrokiem wydanym w dniu 15 kwietnia 2021 r. w sprawie o sygnaturze akt I ACa 427/20 oddalił apelację pozwanego banku i
UTRZYMAŁ W MOCY WYROK SĄDU I INSTANCJI USTALAJĄCY NIEWAŻNOŚĆ UMOWY KREDYTU HIPOTECZNEGO ZAWARTEGO MIĘDZY STRONAMI ORAZ ZASĄDZAJĄCY CAŁOŚĆ DOCHODZONEGO ŚWIADCZENIA NIENALEŻNEGO!
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd, wskazał, że zgadza się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji, zgodnie z którym w umowie łączącej strony znajdują się klauzule abuzywne skutkujące nieważnością umowy. Apelujący nie sprostał obowiązkowi wykazania, że obowiązujące w banku procedury dotyczące informowania klientów o ryzyku walutowym były zastosowane przy rozmowie z powodem. Sąd natomiast obowiązany jest brać pod uwagę postanowienia Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku oraz jej interpretację wyrażoną w orzecznictwie TSUE. Według Sądu Apelacyjnego podstawą stwierdzenia nieważności umowy może być również art. 6 Dyrektywy. Sąd natomiast nie odnalazła klauzul, którymi można byłoby zastąpić nieważne postanowienia umowy kredytu łączącej strony postępowania.
Odnosząc się do zarzutów ewentualnych,
SĄD WSKAZAŁ, ŻE OPOWIADA SIĘ ZA ZASADĄ DWÓCH KONDYKCJI,
którą należy stosować przy rozliczeniu wzajemnych roszczeń stron umowy. Złożone przez Bank oświadczenie o potrąceniu jest natomiast nieskuteczne, z uwagi na to, że bank stał na stanowisku, iż umowa jest ważna, w związku z czym nie wystosował wezwania do zapłaty kwoty, która zdaniem banku jest świadczeniem wymagalnym. Zarzut zatrzymania był natomiast niezasadny jako sprzeciwiający się społecznemu stosowaniu prawa.
Sprawę prowadzi Beata Strzyżowska radca prawny
UTRZYMAŁ W MOCY WYROK SĄDU I INSTANCJI USTALAJĄCY NIEWAŻNOŚĆ UMOWY KREDYTU HIPOTECZNEGO ZAWARTEGO MIĘDZY STRONAMI ORAZ ZASĄDZAJĄCY CAŁOŚĆ DOCHODZONEGO ŚWIADCZENIA NIENALEŻNEGO!
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd, wskazał, że zgadza się z rozstrzygnięciem Sądu I instancji, zgodnie z którym w umowie łączącej strony znajdują się klauzule abuzywne skutkujące nieważnością umowy. Apelujący nie sprostał obowiązkowi wykazania, że obowiązujące w banku procedury dotyczące informowania klientów o ryzyku walutowym były zastosowane przy rozmowie z powodem. Sąd natomiast obowiązany jest brać pod uwagę postanowienia Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 roku oraz jej interpretację wyrażoną w orzecznictwie TSUE. Według Sądu Apelacyjnego podstawą stwierdzenia nieważności umowy może być również art. 6 Dyrektywy. Sąd natomiast nie odnalazła klauzul, którymi można byłoby zastąpić nieważne postanowienia umowy kredytu łączącej strony postępowania.
Odnosząc się do zarzutów ewentualnych,
SĄD WSKAZAŁ, ŻE OPOWIADA SIĘ ZA ZASADĄ DWÓCH KONDYKCJI,
którą należy stosować przy rozliczeniu wzajemnych roszczeń stron umowy. Złożone przez Bank oświadczenie o potrąceniu jest natomiast nieskuteczne, z uwagi na to, że bank stał na stanowisku, iż umowa jest ważna, w związku z czym nie wystosował wezwania do zapłaty kwoty, która zdaniem banku jest świadczeniem wymagalnym. Zarzut zatrzymania był natomiast niezasadny jako sprzeciwiający się społecznemu stosowaniu prawa.
Sprawę prowadzi Beata Strzyżowska radca prawny
