KOLEJNY POZEW WIBOR PRZECIW BANKOWI SPÓŁDZIELCZEMU!

Szanowni Państwo,

 

w dniu 26 lutego 2024 roku wytoczyliśmy w imieniu naszych klientów powództwo przeciwko Bankowi Spółdzielczemu w sprawie o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu.

 

Przeprowadzona przez nasz zespół analiza umowy kredytu hipotecznego, zaoferowanego naszym klientom przez Bank Spółdzielczy w 2013 roku, wykazała, że posiada ona szereg istotnych wad prawnych. Nieprawidłowości te, w ocenie kancelarii, dotyczą w szczególności sposobu ustalania zmian oprocentowania kredytu w oparciu o wskaźnik WIBOR.

 

W związku z tymi wadami, kredytobiorcy mają podstawy, aby dochodzić na drodze sądowej zarówno NIEWAŻNOŚCI UMOWY W CAŁOŚCI, jak i jej „ODWIBOROWIENIA”.

 

Klauzula zmiennego oprocentowania nie może mieć charakteru blankietowego, lecz powinna dokładnie wskazywać czynniki, usprawiedliwiające zmianę oprocentowania oraz relację między zmianą tych czynników a rozmiarem zmiany stopy oprocentowania kredytu, określając precyzyjnie wpływ zmiany wskazanych okoliczności na zmianę stopy procentowej, a więc kierunek, skalę, proporcję tych zmian. Zgodnie z naszym stanowiskiem, bank nie sprostał tym obowiązkom.

 

Na podstawie klauzul zawartych w umowie, nasi klienci nie mogli zweryfikować, w jaki konkretnie sposób ustalana jest przez bank wysokość oprocentowania kredytu, a w konsekwencji poszczególnych rat kredytu. Bank nie powiadomił kredytobiorców, na jakiej podstawie dokonuje zmiany wysokości oprocentowania. Stan ten nie zmienił się do dziś.

 

O wysokości poszczególnych rat pożyczkobiorcy dowiadywać się mieli z dokumentu wewnętrznego banku lub bezpośrednio w jego placówce. Nie otrzymali od pozwanego informacji, czy i ewentualnie w jakim zakresie, zmiany dokonywane przez bank (co do wysokości oprocentowania) odzwierciedlają zjawiska rynkowe oraz czy modyfikacje te w ogóle znajdują jakiekolwiek uzasadnienie.

 

Co szczególnie istotne w tej sprawie, bank wprowadził do umowy kredytu tak zwaną „klauzulę dolnego progu”, ustanawiającą minimalny próg oprocentowania kredytu na poziomie 5%. „Klauzula dolnego progu” oprocentowania była przedmiotem oceny TSUE w sprawie C‑452/18 (XY przeciwko Ibercaja Banco SA). Jak wskazał TSUE, warunki „dolnego progu” zawarte w umowach o kredyt hipoteczny co do zasady nie spełniają wymogów jasności i przejrzystości i z tego względu mogą zostać uznane za nieuczciwe.

 

Podkreślenia również wymaga, że w 2013 roku nie istniał taki podmiot jak GPW Benchmark (obecny administrator wskaźnika WIBOR). Brak było jakichkolwiek decyzji czy regulacji organów państwowych odnośnie do wskaźnika WIBOR, w tym decyzji KNF lub UOKiK. Nie obowiązywało również „rozporządzenie BMR”. W ocenie kancelarii, nie istniała więc żadna podstawa prawna umożliwiająca zastosowanie wskaźnika WIBOR w umowie kredytu konsumentów.

Chcemy zwrócić Państwa uwagę na fakt, iż w najbliższej przyszłości wskaźnik WIBOR z pewnością nie ulegnie znacznemu zmniejszeniu. Wysokość comiesięcznych rat kredytu pozostanie na tym samym bądź wyższym poziomie. Należy wziąć sprawę w swoje ręce. Nieustająco zachęcamy do skorzystania z bezpłatnej analizy Państwa umów kredytowych, przesyłając skan umowy, wraz z krótkim opisem sprawy na adres mailowy: wibor@strzyzowska.com.

 

Udanego dnia dla Państwa!

 

Beata Strzyżowska radca prawny wraz z Działem WIBOR.