KOLEJNA PRAWOMOCNA WYGRANA W SA POZNAŃ!

Szanowni Państwo,

 

Z przyjemnością informujemy, że Sąd Apelacyjny w Poznaniu I Wydział Cywilny i Własności Intelektualnej, w składzie SSA Karol Ratajczak, wyrokiem z dnia 30 listopada 2022 r. w sprawie o sygnaturze I ACa 672/21 przeciwko Raiffeisen Bank International AG Oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie (poprzednik prawny EFG Eurobank Ergasias S.A oddział w Polsce z siedzibą w Warszawie), na skutek apelacji pozwanego od korzystnego w całości dla kredytobiorców wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu, XVIII Wydział Cywilny z dnia 27 kwietnia 2021 r. (sygn. akt. I instancji: XVIII C 1960/19) ustalającego nieważność Umowy o Kredyt Hipoteczny indeksowanej do CHF, zawartej w 2007 roku i zasądzającego dochodzone należności:

 

ZMIENIŁ zaskarżony wyrok jedynie w ten sposób, że uwzględnił podniesiony na etapie postępowania przed sądem II instancji ZARZUT ZATRZYMANIA.

 

W pozostałym zakresie apelacja banku została ODDALONA, dlatego Sąd ZASĄDZIŁ od pozwanego na rzecz powodów kwotę 4 050 PLN tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. Sąd wskazał, że uwzględnienie zarzutu zatrzymania nie skutkuje bowiem tym, że apelacja pozwanego byłaby w jakimkolwiek zakresie zasadna, dlatego też bank w całości został obciążony kosztami postępowania.

 

Sąd uznał apelację za niezasadną. W całości podzielił ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy, co do okoliczności zawarcia umowy oraz końcowy wniosek, że w związku z trwałą bezskutecznością umowy i w świetle złożonego przez powodów oświadczenia co do świadomości skutków wynikających z nieważności zawartej pomiędzy stronami umowy, należało uznać ją za nieważną, z uwagi na abuzywność zawartych w niej klauzul indeksacyjnych.

 

W ocenie Sądu Apelacyjnego umowa zawierała wszystkie elementy umowy kredytu, natomiast nieważne są w niej te postanowienia, które są związane z przeliczeniem złotówek na franka przy wypłacie kwoty udostępnionego powodom kapitału i zapłacie przez nich poszczególnych rat, gdzie stosowane były tabele kursowe banku. W związku z tym, ta umowa jest nieważna, a w konsekwencji należało przyjąć, że zasadne było roszczenie o zwrot świadczeń wpłaconych przez powodów w wykonaniu tej umowy.

 

Uwzględniony został zarzut zatrzymania przedstawiony w postępowaniu apelacyjnym, ponieważ w wyniku jego podniesienia zwrot kwoty przez pozwanego wpłaconej do banku przez powodów na poczet rat kredytowych oraz innych opłat świadczonych w trakcie nieważnej umowy został uzależniony od jednoczesnego zaoferowania przez nich zwrotu kwoty udzielonego im kredytu. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, stanowisko banku znajduje oparcie w art. 496 oraz art. 497 Kodeksu Cywilnego. W orzecznictwie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, w podobnych sprawach zarzut zatrzymania jest uwzględniany.

 

Sąd Apelacyjny przyjmuje bowiem, że umowa kredytu frankowego jest umową wzajemną. Dlatego nie podzielił stanowiska powodów w tym zakresie. Jednocześnie uznał, że podniesiony przez pozwanego zarzut zatrzymania nie został zgłoszony warunkowo, ponieważ stanowisko banku w tym zakresie było jednoznaczne.

 

Co do zasady, należy uznać, że pozwany przegrał apelację, zarzut zatrzymania i jego podniesienie na etapie postępowania apelacyjnego nie niweczy oceny, że ta apelacja była bezzasadna. W konsekwencji, to pozwany bank został obciążony zwrotem kosztów zastępstwa procesowego na rzecz powodów.

Wyrok jest prawomocny.

 

Sprawę prowadzi Beata Strzyżowska radca prawny oraz Mateusz Brembor radca prawny.